Ова е предизвикувачко прашање. Иако Библијата дава неколку описи на Божјиот физички изглед, тие можат да се видат низ објективот на симболиката и метафората. Се разбира, тие можеби се и вистинската реалност! Во книгата Езекиј во Стариот завет и во Откровението во Новиот завет, зборовите и фразите како „светлечки метал“ и „запален оган“ се користат за да се опишат Неговото тело и Неговите очи. Апостол Јован рекол дека Неговата глава и коса се како снежно бела волна. Сепак, ова се едноставни обиди да се пренесе сликата на една Личност надвор од човечкиот јазик. Една од повпечатливите претстави што ги гледаме неколку пати во Светото писмо е многу едноставна.
Има Некој Кој е сличен како нас.
Во Битие, прва глава од првата книга на Библијата, ни е кажано дека ние сме создадени според Неговиот лик и подобие. Ние, создадените, го носиме ликот на Создателот. Значи, можеме да кажеме дека Бог можеби донекаде личи на нас, но додека не бидеме пред Него на небото, нашето разбирање на таа слика ќе биде делумно и нецелосно.
Можеби, сепак, постои друг начин да се обидеме да одговориме на ова прашање.
Во Новиот завет ни е кажано дека Исус е слика на невидливиот Бог.
Тоа може да звучи малку чудно, но ако размислите за тоа, тоа е покорисно отколку што можеме првин да сфатиме. Ако ја погледнеме личноста на Исус, можеби ќе имаме подобра претстава за Божјиот изглед – но ние имаме уште една трага која ни помага да видиме надвор од физичкиот опис на Исус за да видиме како Бог „навистина“ изгледа.
Знаеме дека Исус бил човек. Тој беше човек од Блискиот Исток со физички атрибути кои ќе се поклопат со карактеристиките на мажите на негова возраст во таа географска област во тој временски период. Меѓутоа, дали неговата кожа била светла или темна, брадата голема или шарена, дали рамењата му биле широки или тесни, стапалата големи или мали, рацете коскени или дебели, тоа се несигурни и релативно неважни точки. Вистинската слика не е боја, големина или белег; тоа е нешто што ние би го нарекле слава.
Библијата вели дека немало ништо посебно во изгледот на Исус. Тој не беше впечатлив. Сепак, кога Исус се приближи, Тој привлече мноштво. Мажите и жените се ределе по патиштата за да Го видат и мноштва преполнувале куќи макар за момент да Го ѕирнат. Тие беа привлечени кон Неговата слава, но тоа не беше „слава“што блескаше или сјаеше. Создателот на универзумот може да има каква било форма; сепак, Тој го избра неочекуваното. Оваа слава беше Неговата милост. Оваа слава беше Неговото сочувство. Оваа слава беше Неговата добрина. Оваа слава беше Неговото простување.
Оваа слава беше и е Неговата добрина.
Мажите и жените беа и сè уште се привлечени кон Божјата добрина. Кога размислуваме за тоа што ќе видиме кога ќе го видиме Бог, се сеќаваме дека ние ќе Го видиме Него во сета Негова слава. И таа слава е Неговата добрина. Значи, кога ние размислуваме за претставата или сликата на Бог, може да ја видиме фигурата на човек, но огнените очи, светлечкиот метал, снежно белата коса се сите претстави на Неговата добрина. И таа добрина е Неговата љубов – вечна и безусловна љубов што Тој ја има за нас.